Rollen omgedraaid: werknemer die ontslag neemt, moet schadevergoeding aan werkgever betalen

Opzegging werknemer

Net zoals een werkgever dat heeft, heeft ook een werknemer het recht om zijn lopende arbeidsovereenkomst op enig moment op te zeggen. Waar de wettelijke opzegtermijn voor een werkgever afhangt van de duur van het dienstverband, bedraagt de wettelijke opzegtermijn voor een werknemer altijd één maand, ongeacht de lengte van het dienstverband. Let op.  In de cao of individuele arbeidsovereenkomst kunnen er afwijkende termijnen gelden.

Bepaalde of onbepaalde tijd. Werkt een werknemer via een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd, dan kan hij op ieder willekeurig moment deze arbeidsovereenkomst opzeggen. Enige voorwaarde is dat dit tegen het einde van de kalendermaand en met inachtneming van de van toepassing zijnde opzegtermijn gebeurt. In de meeste gevallen zal dit dus één maand zijn. Werkt een werknemer echter via een contract voor bepaalde tijd, dan wordt het wat ingewikkelder.

Tussentijds opzegbeding. Bij een contract voor bepaalde tijd zijn partijen in principe aan elkaar verbonden tot de einddatum van het contract. Zowel de werkgever als de werknemer mogen dan wel opzeggen, maar uitsluitend tegen het overeengekomen einde van de bepaalde duur van de arbeidsovereenkomst, tenzij er een zogeheten ‘tussentijds opzegbeding’ in de overeenkomst is opgenomen. In dat geval kunnen de werkgever en de werknemer namelijk wel opzeggen met inachtneming van de toepasselijke opzegtermijn. Zelfs als de arbeidsovereenkomst dan voortijdig eindigt.

Onregelmatig ontslag. Is er sprake van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd zonder tussentijds opzegbeding, dan kunnen de werkgever en de werknemer weliswaar opzeggen, maar formeel niet tegen een eerdere datum dan de in het contract overeengekomen einddatum. Doet een van beide dit wel, dan is sprake van een onregelmatig ontslag. In het volgende geval een onregelmatige opzegging, zo bleek onlangs in de rechtszaal.

Uitspraak rechtbank. In een recente rechtszaak (ECLI:NL:RBROT:2024:8925) heeft de rechtbank over zo’n zaak geoordeeld. Een finance manager is bij zijn werkgever in dienst op basis van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd. Deze arbeidsovereenkomst kent een einddatum van 30 juni 2024. In de overeenkomst is geen tussentijds opzegbeding opgenomen. Toch zegt de manager zijn contract al in januari eenzijdig op per 28 februari 2024. De werkgever gaat hier niet mee akkoord en eist een schadevergoeding wegens onregelmatige opzegging van de finance manager. De rechter wijst de vergoeding toe.

Gefixeerde schadevergoeding

Indien een contract voor bepaalde tijd zonder tussentijds opzegbeding toch voortijdig (en dus onregelmatig) door een van beide partijen wordt opgezegd, geldt artikel 7:677, lid 4 van het Burgerlijk Wetboek. Dit artikel stelt de te betalen vergoeding gelijk aan het bedrag van het in geld vastgestelde loon over de termijn dat de arbeidsovereenkomst geduurd zou hebben indien deze van rechtswege zou zijn geëindigd. Omdat het een zogeheten ‘gefixeerde schadevergoeding’ betreft, hoeft de werkgever in genoemde rechtszaak niet te bewijzen hoe hoog zijn werkelijke schade is. De werknemer wordt dus veroordeeld om liefst € 22.680 aan de werkgever te betalen. En dan boft de betreffende manager nog, dat de rechter de vergoeding heeft gematigd tot drie maandsalarissen in plaats van vier.