Aanwijzen en de verhaalsmogelijkheid van eindheffingsloon

Eindheffingsloon De Belastingdienst heeft onlangs een standpunt ingenomen ten aanzien van de cafetariaregeling en verhaal van eindheffing op de werknemer. De Hoge Raad heeft iets later geoordeeld over het aanwijzen van eindheffingsbestanddelen en de onmogelijkheid van foutherstel.

Aanwijzen van eindheffingsloon

In de zaak voor de Hoge Raad (ecli:nl:hr:2024:387) ging het om een werkgever die zijn pensioenregeling had gewijzigd. Hierdoor ondervond een aantal werknemers nadeel. De werkgever compenseerde deze werknemers. Hij had de inspecteur gevraagd goed te keuren dat hij de compensatie aanwees als eindheffingsbestanddeel (werkkosten). De inspecteur weigerde deze goedkeuring. De werkgever betaalde de compensatie vervolgens uit met inhouding van loonheffingen boven een bedrag van € 2.400 per werknemer. Het bedrag ad € 2.400 had hij aangewezen als eindheffingsbestanddeel. In geschil was of de werkgever boven dit bedrag het eindheffingsregime kon toepassen. De Hoge Raad oordeelde dat een werkgever een gedraging moet hebben verricht, waarmee hij kenbaar heeft gemaakt dat hij heeft besloten de verschuldigde belasting voor zijn rekening te nemen. De aanwijzing is vormvrij. Wanneer een werkgever loonheffingen inhoudt, kan daaruit in de regel worden afgeleid dat hij de vergoeding niet heeft aangewezen als eindheffingsbestanddeel, maar dit is niet doorslaggevend. Dat er aanwijzing heeft plaatsgevonden blijkt bijv. uit een mededeling aan de werknemer(s) of een vastlegging in de administratie. Uiterlijk op het genietingsmoment van het loonbestanddeel dient de aanwijzing te hebben plaatsgevonden. De werkgever kon niet aannemelijk maken dat hij de compensatie boven de € 2.400 had aangewezen als eindheffingsbestanddeel, daarom waren de loonheffingen terecht ingehouden.

Gebruikelijkheidstoets Indien de werkgever aannemelijk had kunnen maken dat hij de compensatie had aangewezen als eindheffingsbestanddeel, is het nog maar de vraag of hij de compensatie onder de vrije ruimte had mogen brengen. Het is zeer twijfelachtig of een dergelijke compensatie de gebruikelijkheidstoets doorstaat.

Verhaalsmogelijkheid

In een standpunt heeft de Kennisgroep loonheffing algemeen (kg:204:2024:9) vermeld dat een werkgever rekening mag houden met de verschuldigde eindheffing van 80% boven de vrije ruimte van de werkkostenregeling via een cafetariaregeling.

Voorbeeld

Een werknemer wil een vergoeding ontvangen voor de huur van zonnepanelen van € 600 per maand. De werkgever verrekent de verschuldigde eindheffing met de besparing van de premies werknemersverzekeringen (deze zijn namelijk in beginsel niet verschuldigd over eindheffingsbestanddelen), bijv. 10% over € 200 = € 20. De werknemer moet dan een bron (loon, vakantiegeld en dergelijke) inzetten van € 740 (€ 600 + (80% van € 200) -/- € 20).

De Kennisgroep vindt dat er in dit geval geen sprake is van verhaal van eindheffing op de werknemer. De werknemer heeft via de cafetariaregeling namelijk voor het fiscale genietingsmoment afstand gedaan van een loonbestanddeel. Het staat werkgevers en werknemers vrij om de samenstelling van de beloning optimaal af te stemmen. Dat de werkgever een bedrag van (uit het voorbeeld) € 140 besteedt om de vergoeding kostenneutraal te houden, vormt geen recht op loon van de werknemer. Natuurlijk moet de cafetariaregeling aan alle voorwaarden voldoen.

Geen verhaal eindheffing Indien de werkgever de feitelijk verschuldigde eindheffing op de werknemer zou willen verhalen, dus zonder cafetariaregeling, is dit niet mogelijk. Verhaal van eindheffing is in de Wet op de loonbelasting 1964 niet mogelijk gemaakt.

bz-advies

Zorg dat de aanwijzing van loonbestanddelen als eindheffingsbestanddelen (werkkosten) aannemelijk is, bijv. in afspraken met werknemers of in de administratie.