Uw volgende stap

De werkkostenregeling

[Informatie]

Hoge Raad, ECLI:NL:HR:2024:387

[Rechtspraak]

Aanwijzen onder de werkkostenregeling, hoe werkt dat?

Keuze. Bij het gebruik van de werkkostenregeling wordt er een uitzondering gemaakt op de hoofdregel dat de werknemer loonheffing betaalt over alle voordelen die u hem als werkgever geeft. Voor vergoedingen of verstrekkingen die u onder de werkkostenregeling brengt, moet u, bij het overschrijden van de vrije ruimte, als werkgever namelijk 80% eindheffing afdragen. Als werkgever heeft u de keuze om iets dat u aan de werknemer geeft, wel of niet onder de werkkostenregeling te brengen. Dit wordt aanwijzen als eindheffingsbestanddeel genoemd.

Hoe werkt het ook alweer?

Werkkostenregeling. De hoofdregel is dat alles wat u een werknemer betaalt of geeft als loon, wordt belast bij de werknemer, maar u mag als werkgever zelf bepalen of u bepaalde voordelen onder de werkkostenregeling wilt brengen. Dat heeft als voordeel dat er dan bepaalde vrijstellingen of nihilwaarderingen gelden. Let op 1.  Het nadeel is dat u het risico loopt dat u de belasting moet betalen in plaats van de werknemer. Dat is alleen het geval als de vrije ruimte wordt overschreden. Let op 2.  Sommige voordelen, zoals de bijtelling wegens privégebruik van een auto van de zaak, moeten altijd bij de werknemer belast worden en mogen niet aangewezen worden.

Aanwijzen gebruikelijk? Aanwijzen moet gebruikelijk zijn. Daarbij geldt dat de Belastingdienst aanwijzen tot een bedrag van € 2.400 per werknemer per jaar altijd als gebruikelijk accepteert. De Belastingdienst gaat ervan uit dat u heeft aangewezen als er een gerichte vrijstelling geldt. Een reiskostenvergoeding van maximaal € 0,23 per kilometer kunt u dus onbelast uitbetalen zonder dat u daarover per se iets specifiek vastlegt als aanwijzing als eindheffingsbestanddeel.

Voor meer informatie over de werkkostenregeling, ga naar https://www.tipsenadvies.nl , Download Zone, jaargang 29, nr. 5.

Uitspraak Hoge Raad

Uitgangspunten bij aanwijzen. Onlangs heeft de Hoge Raad een uitspraak gedaan die ziet op de vraag hoe aanwijzen werkt en tot op welk moment u iets kunt aanwijzen onder de werkkostenregeling (ECLI:NL:HR:2024:387) . Daarbij heeft de Hoge Raad de hiernavolgende uitgangspunten vastgesteld.

1. De werkkostenregeling is een uitzondering op het normale systeem waarin de werknemer de belasting betaalt. Als de werkgever hier gebruik van wil maken, dan moet hij aantonen dat iets is aangewezen.
2. Aanwijzen kan op allerlei manieren. Dat kan bijv. door aan de werknemer te laten weten dat u de werkkostenregeling toepast op het voordeel of door een lijstje bij te houden waarop genoteerd wordt wat er onder de werkkostenregeling gebracht is.
3. De wijze van verlonen is niet doorslaggevend. Geen of juist wel loonheffing inhouden van de werknemer betekent dus niet dat daarmee al dan niet is aangewezen.
4. In beginsel moet u uiterlijk op het moment waarop het loon wordt betaald of verstrekt kiezen voor wel of niet aanwijzen.
5. Correcties zijn mogelijk als achteraf blijkt dat er een vergissing is gemaakt, bijv. doordat de waarde van het kerstpakket is verloond terwijl de kosten ook ten laste van de vrije ruimte zijn gebracht.
6. Een correctie is niet mogelijk als u achteraf bedenkt dat het wel of niet aanwijzen toch geen goed idee was en u een eerder gemaakte keuze wilt herzien.