Zinloos de werknemer het leven zuur te maken ...

Het oude ontslagrecht

Wegpesten duur. Ook onder het oude ontslagrecht was het ontslaan van een medewerker zónder goed dossier duur, op welke manier dat ook gebeurde. Dergelijke zaken werden in de praktijk bij de kantonrechter uitgevochten, waarna de kantonrechter de ‘kantonrechtersformule’ toepaste, vaak met een vermenigvuldigingsfactor 2 (of meer), omdat de werkgever verwijtbaar was geweest.

Het huidige ontslagrecht

Lage ontslagvergoedingen. Sinds 1 juli 2015 zijn deze ontslagvergoedingen vervangen door de (veel lagere) ‘transitievergoeding’ en eventueel een aanvullende ‘billijke vergoeding’. Het was niet de bedoeling dat rechters veel gebruik zouden maken van die billijke vergoeding en het was ook niet de bedoeling dat die de vormen van de vroegere ontslagvergoedingen zou gaan aannemen. De verwachting was dan ook dat werknemers veel lagere bedragen mee naar huis zouden nemen.

De praktijk. In de praktijk werd het ontslaan van werknemers lastiger, maar bleken de vergoedingen inderdaad daadwerkelijk lager te zijn, tot tevredenheid van veel werkgevers. Waar het ontslaan van een medewerker zonder een goed dossier eerder nog gesanctioneerd werd door een hoge ontslagvergoeding, leek dat nu niet meer zo te zijn.

Het leek dan ook een goede beslissing om het ontslag van de werknemer te bespoedigen door een arbeidsconflict te veroorzaken waardoor de werknemer zelf eieren voor zijn geld koos. Zelfs als de werknemer naar de rechter stapte om de arbeidsovereenkomst te ontbinden, zou het bij de transitievergoeding blijven. De praktijk is echter anders.

Wegpesten is anders ... Rechters maken korte metten met werkgevers die de arbeidsverhouding bewust verstoren. Zo ook de kantonrechter te Rotterdam die besloot dat het ‘wegpesten’ van een medewerkster leidde tot een billijke vergoeding die in grote mate aansloot bij de oude vergoedingen, 16.10.2015 (RBROT:2015:7677) .

Situatie in deze zaak. In dit geval was er sprake van vloeken, schelden en tieren door de werkgever. Hij had gezegd (in aanwezigheid van de rest van de collega’s): “Ik moet nog drie jaar met dat mens”. Volgens de medewerkster was er ook gegooid met dossiermappen en had de werkgever gezegd: “Ik treiter jou er wel uit” en: “Hé, werk je hier nog?”. Het oplossen van het geschil door mediation wilde de werkgever niet. Uiteindelijk zag de medewerkster geen andere oplossing dan zelf, via de kantonrechter, ontslag te nemen. De vergoeding voor de medewerkster was in totaal € 66.187,73 - meer dan 40 maandsalarissen.

Extra problematiek

Andere problemen. Het verstoren van de arbeidsrelatie is niet alleen onverstandig vanwege het risico op een hoge ontslagvergoeding en vanuit het aspect van het creëren van een prettige bedrijfscultuur. Ook andere zaken spelen een rol.

Ziekte en aansprakelijkheid. In dergelijke situaties komt het namelijk ook voor dat medewerkers daadwerkelijk overspannen raken of een burn-out krijgen. Als werkgever moet u tijdens die ziekte gedurende twee jaar gewoon doorbetalen. Ook kan een werknemer u aansprakelijk houden voor alle schade (dus ook psychische schade) die hij of zij oploopt door dergelijk gedrag.